Аб дзейнасці палацыка можна даведацца з артыкулаў, якія пішуць супрацоўнікі музея. Пра ўсе новыя выставы, мерапрыемствы і цікавыя моманты можна прачытаць на сайце музея, у сацыяльных сетках і сродках масавай інфармацыі.

Штодня навуковымі супрацоўнікамі праводзяцца  экскурсіі па музею і парку, тэматычныя лекцыі і музейна-педагагічныя заняткі. Акрамя таго, загадзя можна замовіць экскурсію па горадзе ці раёну.

Для таго, каб наведвальнікі змаглі пазнаёміцца з музейнымі прадметамі, ствараюцца выставы і экспазіцыі. Гэты працэс цікавы і творчы, так як з вялікай колькасці розных экспанатаў вымалёўваецца кампазіцыя, калі кожная вітрына можа расказаць цэлую гісторыю.

Пасля таго, як прадметы трапілі ў музей, яны праходзяць агляд, апрацоўку спецыяльнымі сродкамі, калі трэба, рамантуюцца, а затым уносяцца ў музейную базу. І толькі пасля гэтага прадметы атрымоўваюць спецыяльны нумар і знаходзяць сваё месца на выставе ці ў фондах музея. З гэтага часу ўсе музейныя прадметы з’яўляюцца дзяржаўнай маёмасцю.

Паважаныя сябры, сёння мы запускаем праект “Сем пятніц на тыдні”, у ходзе якога сем дзён запар  будзем расказваць і паказваць працу музея.

Сёння гаворка пойдзе пра прадмет побыту — вілкі.

28 ліпеня 2022 г. споўнілася 210 гадоў з Дня нараджэння сусветна вядомага пісьменніка, гісторыка, мастака, музыканта Ю. І. Крашэўскага.

28 ліпеня спаўняецца 210 год з дня нараджэння Юзафа Ігнацы Крашэўскага, дзяцінства якога прайшло ў вёсцы Доўгае на Пружаншчыне. З гэтай нагоды брэсцкія мастакі Сяргей Казак і Ігар Раманчук падаравалі палацыку два партрэты Крашэўскага, якія папоўнілі музейную калекцыю, прысвечаную знакамітасці.

Сённяшняя гаворка пойдзе пра арыфмометр “Фелікс-М”, які захоўваецца ў фондах палацыка.

Сёння мы раскажам пра музычны інструмент — камертон.

Камертон (ад ням. — «пакаёвы гук») ужываецца для наладкі музычных інструментаў, харыстаў, а таксама выкарыстоўваецца для апрацоўкі каменя і іншых матэрыялаў за кошт вібрацый пэўнай частаты гуку. Існуюць механічныя, акустычныя і электронныя камертоны.

Гісторыя камертона пачынаецца ў 1711 г., калі прыдворны трубач англійскай каралевы Ганны Сцюарт Джон Шор вынайшаў неабходны ўсім музыкам і наладчыкам музычных інструментаў няхітры прадмет і назваў яго камертонам.

Калі стукнуць па камертоне, яго зубцы пачынаюць вібрыраваць і раздаецца гук, які служыць эталонам вышыні пры наладцы музычных інструментаў і ў спевах. Камертон, вынайдзены Шорам, даваў 419 вібрацый у секунду. У канцы ХVІІІ ст. па ініцыятыве кампазітара і дырыжора Джузэпэ Сарта ў Расіі быў уведзены «Пецярбургскі камертон» з частатой 436 Гц. У 1858 г. Парыжская акадэмія навук прапанавала так званы «нармальны камертон» з частатой  вібрацый 435 Гц. Сёння самы распаўсюджаны камертон выдае гук “ля” 1-й актавы частатой 440 Гц.

У нашы дні сімфанічныя аркестры рэдка карыстаюцца камертонам, там ролю “наладчыка гука” выконвае драўляны духавы інструмент габой, паколькі ў сілу яго канструкцыі на яго музычны лад не ўплываюць тэмпературныя ўмовы і яго нота “ля” заўсёды ўстойлівая. Калі з аркестрам іграе раяль, то усе інструменты аркестра наладжваюць ўжо па раялі. А вось сам раяль — па камертоне.

Звычайна, каб узмацніць гучанне камертона, яго ўсталёўваюць на рэзанатары — адкрытай з аднаго боку драўлянай платформе. На падстаўцы нашага камертона стаяць фабрычнае кляймо “ЛЯ/440” і абрэвіатура завода “ЗИП” (завод імя П. Пастышава).